 |
 |
| ทศกัณฐ์ หรือยักษ์เขียว เป็นตัวละครที่มี 2 คาแร็คเตอร์ ตอนที่ความจำเสื่อมเป็นน้าเขียวก็คือยักษ์ใสซื่อ ใจดี ค่อนข้างจะซื่อบื้อด้วย และอีกด้านที่เป็นยักษ์ทศกัณฐ์โหดเหี้ยมดุร้ายและไม่ได้มีหน้าเดียวมีสิบหน้า และตัวคาแร็คเตอร์นี้จะมี 2 ด้านแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง ในเรื่องค่อนข้างที่จะออกแอ็คชั่นเยอะ ใส่สีหน้าออกไป และเขาถึงจะไปวาดไปทำอะไรให้มันร้อยเปอร์เซ็นต์อีกทีหนึ่ง เล่นแล้วต้องจินตนาการออกไปต้องเล่นใส่เสียง ก็จะมีหลายตอนในเรื่องที่บางทีมันยากมาก สำหรับบางฉากดูแล้วก็มีน้ำตาซึมเหมือนกัน คิดว่าตัวละครที่คนดูจะรักมากที่สุดก็คือน้าเขียวนี่เอง |
|
 |
| เผือกหรือหนุมานค่อนข้างมีนิสัยคล้ายๆ ผมเหมือนกัน โวยวาย ไม่อยู่นิ่ง และก็ได้ใช้เสียงอย่างอิสระ พี่จิกปล่อยให้ผมเติมนั่นเล่นมุกนี้คือให้เราเล่นไปก่อน เอาไม่เอาอีกเรื่อง แล้วเราเป็นคนขยันอยู่แล้วยิงไปก่อน แต่ส่วนใหญ่เอานะ ก็เอาเกือบทุกอันที่เราเสนอไป ก็ขอบคุณมากนะครับ ผมก็จะบอกลูกบอกหลานว่าตัวนี้มันคือผมจริงๆ ต้องยกประโยชน์ให้พี่จิกที่เลือกผมมาเล่นเป็นตัวนี้ |
|
 |
| สนิมเป็นหุ่นกระป๋องเด็ก เป็นผู้หญิงที่แก่นๆ กระโต๊กกระต๊ากเสียงดังเจี๊ยวจ๊าวแสบๆ แก่นๆ และก็ไม่ค่อยฟังใครค่ะ ดื้อซนๆ ค่ะ ส่วนเสน่ห์ก็คือจริงๆ ถ้าสนิมไม่ได้เป็นสนิมจะมีเพื่อนเยอะมากเพราะว่าสนิมเองเป็นเด็กที่มีจิตใจดีค่ะแล้วก็รักเพื่อนค่ะ |
|
 |
| ตัวละครที่ไม่ธรรมดา มีสีสันมาก เป็นยักษ์ที่ตัวใหญ่สีแดงและก็มีขาที่พิการ เวลาจะพูดทีต้องคอยสูดน้ำลายเข้าปากด้วย เสียงมันจะแหบๆ ตอนที่ผมมาพากย์เขาห้ามเลยนะห้ามดื่มน้ำ คือห้ามทุกอย่างเลย ต้องการให้เสียงมันแหบๆ จริงๆ ประสบการณ์ที่ได้จากการมาพากย์ เยอะมากๆ พากย์เรื่องนี้จบนะเชื่อไหมครับผมบ้าหนักกว่าเก่า ต้องคอยแสดงท่าทางต่างๆ บินกระพือปีก มุดดินด้วย หัวเราะอยู่คนเดียว ยิงปืนผมก็ยิงอยู่คนเดียวอยู่ในห้องคนเดียว เหมือนกับว่าพากย์หนังอยู่ที่โรงพยาบาลศรีธัญญาครับ แต่ก็ได้อรรถรสในการพากย์ให้มันสมจริงสมจังก็ เราต้องเป็นตัวละครตัวนั้นด้วยครับ |
|
 |
| เป็นนกโบราณที่อยู่ในโกดังแล้วสนิมเขรอะ บินก็ไม่ไหว ขี้บ่น ขี้โมโห และก็ขี้ประชด ผมมันก็จะหยิกแต่เป็นเหล็ก เราไม่เคยคิดมาก่อนว่าตัวละครเราจะเป็นนกแก่ จนกระทั่งพี่จิกเรียกตัวให้มาพากย์เป็นนกยักษ์สดายุบอกว่าเป็นความตั้งใจของพี่จิกเลยว่าตัวนี้ต้องเป็นเรา ตอนแรกไม่เชื่อค่ะ เพราะตาเขาจะโปนๆ หูตาเหลือกตลอด เวลาพากย์พี่จิกบอกว่าพูดแบบเหมี่ยวเลยประชดๆ ประชดหลายๆ แบบด้วยนะ ประชด โมโห ประชดเบื่อ ประชดเร่งรีบ แล้วปรากฏว่าไอ้ที่พากย์ๆ ไปมันตัวเองทั้งนั้นเลย มันเป็นอารมณ์จริงๆ ที่เรารู้สึกกับเรื่องและก็เหตุการณ์ที่อยู่ในการ์ตูน |
|
 |
| เจ้าก๊อกก็เป็นพ่อค้าที่ค่อนข้างจะเจ้าเล่ห์-เหลี่ยมจัด และเป็นคนขุดเจ้ายักษ์และเผือกขึ้นมา โดยความที่เป็นพ่อค้าก็เลยค่อนข้างจะโชว์กร่าง เขาเป็นตัวดำเนินเรื่องเชื่อมโยงก่อให้เกิดเรื่องตั้งแต่ต้นครับ นี่เป็นครั้งแรกในการพากย์แอนิเมชั่นนะครับถือว่ายากครับ ยากมาก เพราะว่าจริงๆ แล้วภาพที่มองไว้ตอนที่พี่จิกมาชวนนึกว่ามีภาพการ์ตูนแล้วให้เราไปนั่งพากย์ไปเรื่อยๆ ครับ แก้ไขกันได้อะไรอย่างนี้ แต่พอมาถึงจริงๆ ไม่มีภาพอะไรเลยครับ มีบทให้เราจินตนาการภาพหรือเหตุการณ์ในฉากนั้นๆ แต่ก็จะต้องทำให้รู้สึกถึงความเป็นธรรมชาติด้วยครับ เสียงพากย์ก็จะออกมาจากอารมณ์ของตัวเองที่เกิดขึ้นกับสถานการณ์ตรงนั้นครับ เพื่อให้ได้เนื้อเสียงธรรมซึ่งยากมากครับ แต่ว่าก็พอไหวครับ ก็สู้กันพอไหว |
|
